کلمات کلیدی شعر #

غزل

#

غزل عاشقانه

#

شهریار

#

اشعار شهریار

#

غزل شهریار

#

شعر

#

شعر عاشقانه

#

عاشقانه

#

نه عقلی و نه ادراکی و من خود خاک و خاشاکی

#

چه گویم با تو کز عزت ورای عقل و ادراکی

#

نه مشکاتم که مصباح جمال عشقم افروزد

#

چه نسبت نور پاکی را به چون من خاک ناپاکی

#

نه آتش هم به چندین سرکشی خاکستری گردد

#

پس از افتادگی سر وامگیر ای نفس کز خاکی

#

بکاهی شب به شب چون ماه و در چاه محاق افتی

#

اگر با تاج خورشیدی وگر بر تخت افلاکی

#

شبی بود و شبابی و صبا در پرده ماهور

#

به جادو پنجگی راه عراقی میزد و راکی

#

کجا رفتند آن یاران که دیگر با فغان من

#

سری بیرون نمی آید نه از خاکی نه از لاکی