کلمات کلیدی شعر #

غزل

#

غزل عاشقانه

#

شهریار

#

اشعار شهریار

#

غزل شهریار

#

شعر

#

شعر عاشقانه

#

عاشقانه

#

ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است

#

دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

#

دیگر نگاه وصف بهاری نمی کند

#

شرح خزان دل به زبان نگاهش است

#

دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او

#

آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

#

بگریخته است از لب لعلش شکفتگی

#

دائم گرفتگی است که بر روی ماهش است

#

افتد گذار او به من از دور و گاهگاه

#

خواب خوشم همین گذر گاه گاهش است

#

هر چند اشتباه از او نیست لیکن او

#

با من هنوز هم خجل از اشتباهش است