کلمات کلیدی شعر #

مثنوی

#

مثنوی عاشقانه

#

پروین اعتصامی

#

اشعار پروین اعتصامی

#

مثنوی پروین اعتصامی

#

شعر

#

شعر عاشقانه

#

عاشقانه

#

مرغی نهاد روی بباغی ز خرمنی

#

ناگاه دید دانهٔ لعلی به روزنی

#

پنداشت چینه‌ایست، بچالاکیش ربود

#

آری، نداشت جز هوس چینه چیدنی

#

چون دید هیچ نیست فکندش بخاک و رفت

#

زینسانش آزمود! چه نیک آزمودنی

#

خواندش گهر به پیش که من لعل روشنم

#

روزی باین شکاف فتادم ز گردنی

#

چون من نکرده جلوه‌گری هیچ شاهدی

#

چون من نپرورانده گهر هیچ معدنی

#

ما را فکند حادثه‌ای، ورنه هیچگاه

#

گوهر چو سنگریزه نیفتد به برزنی