کلمات کلیدی شعر #

غزل

#

غزل عاشقانه

#

شهریار

#

اشعار شهریار

#

غزل شهریار

#

شعر

#

شعر عاشقانه

#

عاشقانه

#

سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند

#

ز جوی آب بقا هم به چابکی بجهند

#

جلا و جوهر این بوالعجب گدایان بین

#

که جلوه گاه جلال و جمال پادشهند

#

برون رو از خود و آنگه درون میکده آی

#

که خرقه ها همه اینجا به رهن باده نهند

#

کلاه بفکن و بر خاک نه سر نخوت

#

که مهر و ماه بر این در سران بی کلهند

#

چه چاره ده مه برج شرف به خانه ماست

#

که از شعاع و شفق رشگ ماه چاردهند

#

چه فر بخت بلندی است با مه و خورشید

#

که پاسبان در این بلند بارگهند