کلمات کلیدی شعر #

غزل

#

غزل عاشقانه

#

شهریار

#

اشعار شهریار

#

غزل شهریار

#

شعر

#

شعر عاشقانه

#

عاشقانه

#

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم

#

روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

#

در آستان مرگ که زندان زندگیست

#

تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم

#

پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل

#

یک روز خنده کردم و عمری گریستم

#

طی شد دو بیست سالم و انگار کن دویست

#

چون بخت و کام نیست چه سود از دویستم

#

گوهرشناس نیست در این شهر شهریار

#

من در صف خزف چه بگویم که چیستم